Weerzien van Erick

Lieve volger, 

Door de gezellige 'drukte' van afgelopen week kom ik er nu, om kwart voor 7 in de ochtend 😴 aan toe om jullie te schrijven. Het klimaat veranderd in Tanzania, in plaats van de zon verschijnen hier vaker wolken en regent het. Toch is de temperatuur goed, een shirtje en slippers gaan prima.

Marion's office heeft een transformatie ondergaan. Van 2 kleine ruimtes hebben we een grote gemaakt met een heuse vergadertafel. Bij verbouwen komt ook opruimen om de hoek kijken, na 2 dagen waren we erg tevreden. Ook Frenk, de financiële man, heeft een mooie nieuwe plek.

Wanneer de auto niet nodig is lopen we naar het werk. Dat niet alle routes op het juiste pad uitkomen hebben we ondervonden. Omlopen is hier geen straf, we bevinden ons tussen de locals en het groen. 

Verleden week zijn we met de honden op pad geweest omdat ze ingeënt moesten worden. Dat ze niet graag in de auto zitten bleek al snel.... wagenziek .... heel zielig en heeeeel smerig 😏. Maar de missie was geslaagd, hondjes naar huis gebracht en lekker geluncht. Over missies gesproken, ik had 2 oude mobieltjes meegenomen om hier weg te geven. Het was al snel duidelijk aan wie, gewoon even kijken wie er nog zo'n kleine Nokia gebruikt. Gabriel, de Engelse leraar en Estomih, computerles, kon ik niet gelukkiger maken. Thanks Fem 😘. 

Samen met Violet heb ik Ruth opgezocht, de tante van Erick die de zorg draagt voor 5 kinderen. Heel fijn om te zien dat ze er goed uitziet! Ze wonen nog in hetzelfde kleine huisje maar het is schoon en droog. Via een stichting hebben ze een geit gekregen en een mooi hok. Nadat deze geit 3 kleintjes heeft gekregen, die ze af moeten staan, mogen ze de mama houden. Mooi initiatief. Al snel verschijnen de kids overal vandaan. Hoe het precies zit met broertjes, neefjes of nichtjes is me nog steeds niet duidelijk. Feit is dat het familie is, en dat Ruth degene is die voor deze kinderen zorgt. Erick komt alleen in de vakanties thuis, net als zijn broertje Emanuel die op een andere school zit en ook gesponsord wordt. Het jongste meisje Neema is op gehaald door haar moeder. Het is hier heel normaal dat familie elkaar opvangt in lastige tijden. De andere 3 kinderen gaan naar een overheidsschool. Het onderwijs op deze scholen is gratis maar de omstandigheden zijn niet ideaal, kleine lokalen, veel kinderen, ver weg, enkel Kiswahili.... Het levert een dubbel gevoel op, Erick kan wel naar een goede school terwijl Jimmy deze kans niet krijgt. Ik troost mij met de gedachten dat Erick's kans op een goede baan groot is en dat hij degene is die straks voor zijn familie zorgt. Ruth heeft een achterstand in de huur, per maand moet zij 15.000 shilling betalen, dit is € 6,00! Ik besluit dat voor haar te regelen en ook de huur van 2020 te voldoen. Wel rechtstreeks aan de huurbaas, mijn vertrouwen in de mens, en in Ruth is groot, maar je weet het hier nooit. Het was fijn dat Violet mee was om alles te vertalen en af te spreken. Ik geef de kids nog wat knutselspulletjes en ga met een happy feeling naar huis.

Op vrijdag hebben we een klusjesdag bij de daycare in Arusha. We praten over een nieuw curriculum waarbij aansluiting op klas 1 het belangrijkst punt is. Na Ibes gaan de kinderen, die dan rond de 6 jaar zijn, naar klas 1. De drie daycare locaties met de neus dezelfde kant op is het doel. Een leuke uitdaging.  Ondertussen hangt Saidi de deurbel op, maakt hij een veiligheidslot op het hekje, hangt boekenplankjes op en snoeit onder leiding van Marion de heg. Een automatische snoeier werkt toch net even anders dan een snoeischaar 😊.

In de avond nodigt Marion mij uit voor een etentje bij buurman Nout die Nederlandse vrienden op bezoek heeft. Het is erg gezellig. We eindigen met wijn bij het kampvuur. Zaterdag heb ik afgesproken met Mona, een dame uit Duitsland die ik een paar jaar terug heb ontmoet. Ik ga lekker achterop de piki. Mona werkt bij Tanz Hands, een disabled centre hier in de buurt. Mona verzorgt cursussen aan teachers die met deze doelgroep werken. Heel waardevol, vooral omdat de kennis op dit gebied minimaal is. Tanz Hands is een mooi initiatief, het heeft een winkel waar de spullen door de bewoners zelf gemaakt worden, een bakkerij en een restaurant wat vooral geliefd is bij Europeanen. Als is het alleen maar voor de Wifi haha. De tijd is te kort en we kletsen wat af. In plaats van 2 jaar geleden lijkt het gisteren dat ik haar voor het laatst zag. We spreken af dat ik haar nog zie voordat ik naar huis ga. Op zondag lak ik mijn nagels 😁 en wandel ik in de middag naar Violet. We hebben een ouderwets gezellige middag. Een wijntje en spelletje rummicub bij Marion en Dick sluiten het weekend af.

En dan zijn Ruth en ik op maandagmiddag onderweg naar Erick, naar de Dinka school. Het eerste gedeelte gaat prima, daarna volgt 20 minuten rough road en schudden we van links naar rechts. Maar het is het zeker waard! Twee jaar geleden bracht ik Erick hier, het kleine jongetje van toen 12 jaar is gegroeid. Niet alleen in lengte maar ook in zijn gezicht. Zijn lieve houding en mooie lach zijn er nog steeds. Het is super om hem weer te zien. De mentor van zijn klas en zijn matron, begeleider van de jongens die op Dinka verblijven, zijn erg tevreden over hem. Hij zit helemaal op zijn plek en dat straalt hij aan alle kanten uit. We lopen met hem mee naar het slaapverblijf, Erick is verantwoordelijk voor zijn kamer die hij met 3 andere jongens deelt. Hij heeft een aantal spullen nodig en we maken een lijstje. Al zijn bezittingen zitten in een kleine ijzeren koffer, keurig opgevouwen en geordend, hij moet tenslotte het goede voorbeeld geven 😀. Erick is bescheiden, hij vraagt alleen wat hij echt nodig heeft. Een broek, pyjama, slippers, een schooltas, toiletspullen. En ondergoed vraag ik .... nee dat hoeft niet zegt hij, hij heeft er 2!! Als ik zeg dat dat wel erg weinig is geeft hij aan dan wel graag boxers te willen. Snap ik! De jongen is 14 :) . We spreken nog even met zijn juf en maken foto's. Ik ga nog een keer terug om zijn spullen te brengen voordat ik weer naar Nederland ga. Onderweg naar huis ben ik zo blij met mijn lieve sponsors waarmee ik 2 jaar geleden dit traject ben gestart. Dank daarvoor! 

Ondertussen gaat op Ibes het werk door. Marion heeft een meeting met Violet over het curriculum. Met Anthonia bespreekt zij een event waar we komend weekend heengaan en frites en hamburgers gaan verkopen. Het Kilimanjaro Trials Festival wordt voor het eerst georganiseerd door Simba Lodge. Een farm en camping gerund door een Nederlands stel. Er komen dat weekend hardlopers en mountainbikers, er is muziek en er zijn eet tentjes. Sounds good. 

Op dinsdag doe ik samen met Gabriel de sportles voor de studenten en besef ik mij dat speluitleg voor hun best moeilijk is als je zelf de spellen niet kent. Dan moeten ze zich ook nog net doen of de medestudenten kindertjes van 4 jaar zijn. De een kan zich makkelijker inleven dan de ander maar ze proberen het en leren veel. Einde dag heb ik met dezelfde groep een puzzel les. Hoe leer je jonge kinderen puzzelen? Dat is nog niet zo eenvoudig wanneer je zelf niet met puzzels bent opgegroeid maar leuk is het zeker! 

Hoogtepunt van deze dag was toch het voorlezen in de Lion klas, 16 kleuters met hun mooie smoeltjes die helemaal in het verhaal van de wolf en de 7 geitjes zitten 😍.

Lieve volgers, ik sluit af, een nieuwe dag wacht. Tot de volgende keer. 

Lieve groet, Sylvia