Tijd te kort

Habari yako,  (hoe gaat het?)

Terwijl jullie van de winter naar de lente zijn gevlogen, vliegt ook hier de tijd…

Zoveel dingen te beleven, nieuwe mensen, prachtige plaatsen, de wandelingetjes , contact met de studenten en de kindjes, het werk op IBES, een nieuwe sport J,  de zoektocht naar een secondary school voor Erick,  de vrijdagmiddagborrel, ….. Ik zal proberen je weer even mee te nemen......

Gezelschap
Zaterdag 13 februari is Marion terug gekomen vanuit Nederland. We drinken een wijntje en kletsen bij, het is heel fijn om haar weer te zien en echt niet alleen omdat ik nu in de avond weer fatsoenlijk eet ;).  Zondag vieren we het bij River Trees, een heerlijke plek midden in het groen.

Het werk op IBES
Werken op Ibes is nooit saai, er is altijd wel iets te doen. Het afgelopen jaar is ook voor Ibes zwaar geweest, administratief is er het een en ander te doen. Marion heeft 3 daycares op verschillende locaties, totaal ca. 130 kindjes tussen de 2 en 5 jaar. Daarnaast is er de opleiding voor de studenten op daycare teacher te worden. Dan runt ze het restaurant er nog bij, houdt ze de askari’s (bewaking) en de tuinman aan het werk, regelt ze de financiele administratie met Frenk en heeft ze de ene na de andere meeting, en dan vergeet  ik vast nog iets.
Het is een mooi bedrijf om voor te werken, vooral  ook om samen te werken met de mensen hier.
Het is zeker niet zo dat zij alleen van ons leren, hun cultuur is interessant, de verhalen hoe ze zijn opgegroeid zijn altijd weer leuk.
Soms vragen mensen waar ik dan druk mee ben, besides just lying at the pool J.  Ibes is bezig met het aanbieden van een 2-jarige teacher opleiding  volgend op het certificaat. Met een diploma kun je als leraar ook werken met kinderen van 6 t/m 9 jaar (primary school) en zijn er mogelijkheden  voor het openen van een eigen daycare. Zo was de Education officer al op bezoek om advies te geven, is de website aangepast en zijn we bezig met het werven van studenten.

Met Gabriel ben ik een programma voor de komende 12 weken aan het maken op gebied van sport en spel, zowel buiten als in de klas. De studenten doen hier ook examen in en leren naast verschillende spellen en de regels ook hoe je het organiseert in de klas. Heel leuk om te doen, vooral het praktijkgedeelte, voor de studenten is dit vaak nieuw.
Naast sport en spel is er ook aandacht voor speelgoed  en materiaal in de klas, welk speelgoed hoort eigenlijk bij welke leeftijdsgroep? en hoe leer je de kinderen hiermee om te gaan? Klinkt eenvoudig omdat wij opgegroeid zijn met speelgoed en spelletjes. Puzzelen is voor hun een feestje!

Planborden en schema’s pas ik aan naar 2021, de laptop doet zijn intrede maar veel administratie wordt nog opgeslagen in mappen (en dan niet op alfabetische volgorde haha).
De daycare werkt met topics, iedere week is er een ander thema, dan kan fruit zijn of transport, familie, water of bijvoorbeeld beroepen. Voor de kinderen heel leuk en afwisselend , voor de leraren een goede ondersteuning.
Voor het parentsbook maak ik de kalender met vakanties en vrije dagen. Er zijn whatsapp-groepen aangemaakt waarop de ouders informatie ontvangen
Met Marion ben ik bezig de website aan te passen. Wat heeft prioriteit, wat wil je aanbieden, wat brengt geld in het laatje. Een bezoek aan de speeltuin door scholen is zeker interessant. Dit werd al aangeboden maar proberen we nu  actiever. En zo zijn we iedere dag druk en is het fijn om een klein stukje bij te kunnen dragen.

Schoolhunting
De jacht is geopend, we gaan op zoek naar een secondaire school voor Erick voor volgend jaar.
 Frenk heeft aangeboden om mee te gaan. Na een wandelingetje naar de hoofdweg en 10 minuten met de Dala ontmoet ik Frenk in Leganga. We gaan op weg naar Arusha. Hij heeft zijn broertje mee. Ze hebben dezelfde moeder maar niet dezelfde vader, zo heeft hij nog een aantal broers en zussen met andere vaders, dat is vrij gebruikelijk hier.  Moeders staan er vaak alleen voor met hun kinderen. In de auto is er genoeg tijd om te kletsen, Salum  heeft Form  4 afgesloten en volgt nu een cursus Engels om de taal beter te beheersen. Hij wil graag het toerisme in, een tourguide worden, de opleiding hiervoor duurt 1 jaar. Als je zelf een bedrijf wilt beginnen komt er meer bij kijken dan moet je nog 2 jaar de banken in voor je diploma. Hierna kun je, als local, vrij makkelijk voor jezelf beginnen. Een startkapitaal is niet echt nodig, je kunt beginnen met het huren van een auto en het aannemen van  een tourguide  Eén van de belangrijkste inkomstbronnen voor Tanzania is toerisme, hopelijk komt dat snel weer  op gang.

Degene met een goede baan, Frenk in dit geval, is vaak ook degene die op financieel gebied andere familieleden helpt. En dan niet alleen eigen kinderen, maar ook ouders, broertjes, zussen, opa en oma, tot nichten en neven aan toe. Het is dus zeker van belang als meerdere familieleden een inkomen hebben.

Na een klein uurtje komen we aan bij de Edmund Rice Secondary  School. We hebben geen afspraak maar kunnen terecht bij de adjunct directeur,  meneer Ambrose die ons ontvangt in zijn kantoor. Ik zie (bijna) voor het eerst mondkapjes en ook wordt ons verzocht eerst de handen te wassen. Ik krijg een goede indruk van de school en kan van alles vragen. De meeste studenten zijn boarders, zij gaan alleen in de vakanties naar huis. Tijdens de rondleiding zie ik dat er ook op zaterdag druk gestudeerd wordt. Er hangt een leuke sfeer en ik probeer mij voor te stellen of Erick zich hier thuis zal voelen. Ik heb er een goed gevoel bij. Bij vertrek geeft meneer Ambrose mij zijn gegevens, altijd handig.
Op de terugweg stelt Frenk voor om volgende week nog een andere school te bezoeken,  we wedden niet op 1 paard. Hij offert geheel vrijblijvend zijn vrije zaterdag voor mij op en wil mij ook nog terugbrengen naar huis terwijl hij zelf in Arusha woont …. how nice. Ik stel halverwege voor en vanaf daar neem ik de Dala.

De zaterdag erna gaat onze zoektocht verder. Frenk heeft een lijstje met scholen, we bezoeken er een aantal in de omgeving van Arusha town. We hebben hoge verwachtingen van De Winning Spirit high school maar al snel blijkt de naam van de school niet zo goed gekozen. Veel beton, weinig groen, alles dicht op elkaar. Wanneer we de schoolinformatie ontvangen in Swahili zijn we snel klaar. Informatie in het Engels is er niet. Ook wordt de vraag over hoe de school omgaat met punishment niet positief beantwoord. Helaas worden kinderen, vooral op overheidsscholen,  nog geslagen met een stick. En niet alleen op de lagere school maar ook op het voorgezet onderwijs. Leraren zijn zelf ook op deze manier groot geworden en leren over het algemeen niet hoe dit anders te doen. Heel jammer.
We rijden door naar Notre Dame school die er prachtig uitziet en aan de rand van de stad ligt.
Het blijkt een secondary school voor alleen meisjes te zijn. Op naar de volgende. Al hobbelend in de nu toch wel hete auto komen we bij Renea Boys aan wat er een beetje uitziet als een gevangenis. We worden vriendelijk ontvangen en rondgeleid maar eigenlijk weet ik al dat dit hem niet gaat worden.
Beperkte keuze in vakken, geen aansluiting op form 5 en 6 en alleen jongens op de school.
Dan zijn er nog scholen die enkel dagonderwijs bieden, die vallen af.

De keuze valt op Edmund Rice. Ik denk dat dit de beste school is voor Erick. Een mix van jongens en meisjes, veel keuze in studierichting, de mogelijkheid om na form 4 eventueel door te stromen naar  5 en 6 op dezelfde school, prettige sfeer. Mission accomplished J

Projectje Ruth en kids
Met Violet ga ik nog een keer op bezoek bij Ruth en de kinderen. Violet is de beste tolk ever en zonder haar lukt het niet het contact goed te houden en te weten wat er allemaal in dit gezin speelt.
Verleden jaar heb ik de huur voor hun kleine huisje voldaan, 15.000 Tanzaniaanse shillingen per maand. Dat komt neer op ca. € 6,-! Mijn moeder heeft aangeboden de huur voor dit jaar te betalen wat heel fijn is, thanks mam! Nu hebben zij in ieder geval de zekerheid van een dak boven hun hoofd.
We regelen dit met een familielid van de huurbaas en ontvangen een receipt als bewijs van betaling.
Nu de huur is voldaan volgt de belofte om de buitentoilet te reparen, dat is fijn!
We checken wat er nog meer nodig is, de kinderen hebben geen uniform en schoenen en ook ontbreken rugtassen, schriften en andere schoolspullen. De kinderen gaan alle 3 naar een gratis overheidsschool, maar deze dingen moeten zelf geregeld worden. Schooluniformen worden hier op maat gemaakt, ik maak met Violet een berekening en geef het geld aan Ruth. Het is een kwestie van vertrouwen  maar toch blijft het belangrijk de dingen met je eigen ogen te zien en ervan overtuigd te zijn dat geld goed terecht komt. Zeker wanneer het geld van een ander betreft…  Elly en Hans bedankt voor jullie mooie bijdrage! De schoolspullen haal ik met Violet op de markt in Tengeru, ook hier maak ik weer dankbaar gebruik van haar. Men wil nogal eens andere prijzen rekenen wanneer het een Mzungu (blanke) betreft. Tot slot nog een belangrijke gift van mijn zwager. Ruth heeft een Sim kaartje maar geen telefoon, voor contact met Erick is ze afhankelijk van haar buurvrouw van wie ze de telefoon leent. Jouw oude samsung schuifertje komt hier prima van pas Jan! Het 2e exemplaar heb ik gegeven aan Elias, de eskari bij Ibes.

2e bezoek aan Erick
Voor de 2e keer rijden we naar de Dinka school, ik neem auntie Ruth deze keer mee. Ze komt daar niet vaak omdat vervoer kostbaar is. Met alle benodigde spullen gaan we in de ochtend op pad.
De spullen voor Erick hebben we ook gehaald op de Tengeru market , hier worden vooral 2e hands spullen verkocht die vaak nog in prima staat zijn. Het is er heet en druk en soms moet Violet onderhandelen voor de prijs. Voor de toiletspullen gaan we naar een ‘echte’ winkel waar ze gelukkig ook ijs verkopen.
Op Dinka worden we welkom geheten door meneer Jessaya, hij wilt graag checken of we alle spullen gekocht hebben. Een simpel ‘ja’ blijkt niet voldoende, alles moet uit de tassen. Nou ja, ook prima. Erick wordt uit de klas gehaald en is blij ons te zien. Zijn zwarte schoolschoenen passen! De vorige keer opgemeten met een liniaal dus was nog even spannend. Zijn nieuwe sportschoenen en ‘t –shirts vallen in de smaak. Bedankt mam, ook hier kwamen jouw centen weer goed van pas.
Ik vertel Erick over de nieuwe school en hij is erg enthousiast. Toch vraagt hij mij hoe het daar gaat met straffen. Geen zorgen zeg ik, op deze school wordt niet geslagen. Dat was een belangrijke voorwaarde bij de keuze van de school. Maar toch, de vraag alleen al …
 Ik vraag hem of hij een paar woorden wil zeggen tegen zijn sponsors in Nederland. Het 4-jarig traject loopt na zijn examen eind dit jaar af. Hij doet het graag. Hier zie ik ook weer hoe enorm dit kind gegroeid is en hoe fijn het is om hem met elkaar te helpen aan een kansvolle toekomst. Het filmpje houden jullie tegoed, kon ik niet laden helaas.  

Teachers en kindjes in de klas
Ik heb veel respect voor de juffen, ze doen het hartstikke goed! Geduldig, met een lach op het gezicht maar vooral heel lief gaan zij met de kinderen om. De dag begint vroeg, om 7 uur zijn zij in de klas. De kinderen worden tussen 8 en half 9 gebracht waarna de les begint. Om 16.00 uur eindigt de dag, de juf is altijd met de kinderen in de klas, ook tijdens de teabreak en de lunch.  Als de kids naar huis zijn wordt er schoongemaakt, de juffen zijn daar zelf verantwoordelijk voor.
De groepen zijn op Ibes, net als in Nederland, van normale grootte. In de klas is het gezellig, er is speelgoed, goede tafeltjes en stoelen en  lesmateriaal. De kinderen die hier komen hebben veelal ouders met een goede baan, maar ook zijn er kinderen die gesponsord worden. Hier  leren de kinderen, behalve de Engelse taal ook hoe ze met elkaar om moeten gaan. Naar de juf wordt geluisterd en het valt me op hoe braaf ze vaak zijn.
De kwaliteit van het Daycare onderwijs is hoog bij Ibes, zeker in vergelijking met andere daycares in Tanzania. Tijdens de 1-jarige opleiding zijn er ook stages en wordt er al praktijkervaring opgedaan. Maar een “echte” juf worden ze in hun eigen klas na een aantal jaren ervaring. Sommige van hen ken ik alweer een aantal een tijdje en het is super om te zien hoe zij groeien en hoe goed ze het doen!
Het is een mooie opleiding en een hele mooie kans voor deze meiden om hun eigen toekomst op te bouwen. 

Free time
Denk nu niet dat we alleen maar werken, in het weekend proberen we vooral te relaxen.
Dat begint op vrijdagavond met een wijntje op het Franse terras! We bezoeken een markt bij River Trees, krijgen visite van vrienden van Marion, nemen een duik in het zwembad, koken samen ( nou ja, Marion kookt en ik ruim op J), spelen rummikub en Qwirkle en netflixen.
Maar de primeur is toch wel het spelen van golf! Echt super leuk! Op een geweldig mooi  terrein leer ik van Isaac hoe je tegen zo’n balletje moet slaan. Lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. Je moet dus gewoon aan van alles denken voordat je überhaupt de golfbal raakt. De 2e keer leggen we een parcour af van 9 holes. Soms gaat het verrassend goed en soms blijft de golfclub steken in de grond.
Het is sowieso een hele leuke ervaring en extra genieten na afloop op deze mooie plek.

Nog een ruime week ben ik hier. Ik ga genieten van de zon,  de fijne sfeer die hier heerst op straat waar de locals in de kraampjes langs de weg hun spullen verkopen, waar de schoolkindjes een stukje met je meelopen op weg naar huis, waar de vrouwen op zaterdag met elkaar de was doen en  waar de pikkiedrivers aan de hoofdweg wachten op klandizie. Maar ook van de prachtige groene natuur, de maisvelden, de bananenbomen, Mount Meru en het geluid van de vele vogels.
Being in Tanzania is echt een privilege!

Vergeet de foto’s niet, ook al staat alles een beetje door elkaar ;)
Bedankt weer voor het lezen en tot de volgende keer.