2021, soms in Afrika

Ik ben er ! …..  na bijna een jaar weer terug op Tanzaniaanse bodem.
Het had wat voeten in de aarde in Corona tijd maar het is gelukt om alles veilig en goed te regelen.
Op 2 februari vloog ik, met een passagiersbezetting  van 20%, richting Kilimanjaro airport.
De vlucht ging prima, het zicht over de besneeuwde Alpen (foto) was prachtig!

Na het invullen van een gezondheidsverklaring, het checken van mijn temperatuur en het kopen van een toeristenvisum was ik welkom. Salum, de chauffeur, stond al op mij te wachten. Deze keer zat ik meteen in de juiste taxi  ;)

Helaas zie ik Marion pas op 13 februari, onverwacht heeft zij een dierbare vriendin verloren en is zij terug gegaan naar Nederland. Ik wist dit een paar dagen voor mijn vertrek. Marion bood meteen aan dat ik in haar huis kon verblijven, ik ken er immers de weg. Ik besloot het te doen en deze informatie voor mijzelf te houden, puur omdat ik niemand ongerust wil maken. Op de compound zijn meerdere mensen, het is een prima en veilige plek om te blijven.
Een andere optie was om samen te vliegen op de 14e, echter wordt mijn verblijf dan te kort.

Al heel snel is alles hier weer vertrouwd, voelt als een 2e thuis. De prachtige natuur en de vriendelijke bevolking went hier als vanzelf.
Vandaag, woensdag 3 februari, even langs gegaan bij Ibes (http://www.ibes.co.tz)
Ook hier heeft alles verleden jaar tijdelijk stil gelegen maar nu is het weer draaiende. Ik zie nieuwe gezichten, trainees, maar ook bekende juffen. Leuk!
Afgelopen mei  is de 1e groep nieuwe studenten gestart. Zij worden opgeleid tot daycare juf.
De kans op een baan is groot, de vraag naar opvang voor kinderen van 0-6 jaar groeit.  Wellicht starten sommige in de toekomst een eigen daycare.  Voor het behalen van een, door de overheid goedgekeurd,  certificaat  is de duur van de opleiding één jaar. Het theoretische gedeelte wordt  afgewisseld met field work (stage).

Voorlopig dus even alleen starten, natuurlijk met ondersteuning van het personeel en Marion op afstand. We gaan aan de slag met het werven van nieuwe studenten voor de opleiding van day-care en nursery teacher. Waar halen we deze studenten vandaan, wie zijn er geschikt, hoe presenteren wij de opleiding, hoe zetten wij social media in …lekker brainstormen dus.

Ik kijk er ook naar uit om het sport en spel programma weer op te pakken samen met Gabriel.

En natuurlijk ga ik Erick bezoeken en zien hoe het met hem gaat. Hij zit nu in Standard 7, de examenklas, het laatste jaar van het primair onderwijs. Hierna volgt secundair onderwijs voor 4 jaar,  vergelijkbaar met het voortgezet onderwijs in Nederland. De leeftijd ligt echter hoger, veel kinderen stromen pas op latere leeftijd  in op de basisschool.  Ik ga in de komende weken op zoek naar een goede vervolgschool voor hem.

Donderdag 4 februari  Veel geluiden in de nacht, vogels, eekhoorns op het dak, honden in de verte….
Wanneer ik in de ochtend vertrek lopen de hondjes (Luci en Dolci) mee. Ik stuur ze terug maar heb blijkbaar geen overwicht. Ik loop een stukje terug en breng ze weer thuis. Helaas, na 3 pogingen geef ik het op en vraag ik de tuinman of hij ze bij zich wil houden. Dit lukt J
Op IBES zie ik Violet weer, zij en ik gaan al een paar jaartjes terug, ze geeft les aan de studenten maar heeft meerdere petten op. Het is altijd leuk haar weer te zien! Ook Frenk, de financiele man, en Estomi,  die computerles geeft zijn er.
In de middag stap ik in een volle dala dala (klein taxibusje) richting Usa River. Ik wil naar de bank en een bundel voor de router kopen. Onderweg word ik vaak aangesproken. Met mijn enorme Swahili  woordenschat, haha, probeer ik in ieder geval te reageren. Dat wordt gewaardeerd. Helaas is mijn   ritje voor niets, ik krijg geen shillingen uit de automaat. Dan bedenk ik mij dat mijn bankpas ingesteld staat op Europa, aanpassen lukt het niet want ik kan nog niet online. Nou ja, terug dan maar.
Stap ik natuurlijk ook bij de verkeerde halte uit, 1 te ver. Ik loop terug naar IBES, stel mijn pas in en pak deze keer de piki, heerlijk even achter op de motor. Mijn missie slaagt, met centen en een bundel kom ik thuis.
Wanneer ik terug loop naar huis zie ik onderweg  2 nieuwsgierige meisjes die water aan het tappen zijn. De volle emmers gaan op hun hoofdjes mee terug.

Op vrijdag wordt het serieus. Ik praat met Violet en Gabriel over de werving van studenten. Hoe kijken zij er tegenaan, wat is handig en wat niet, wat is onze doelgroep. Het is leuk om samen te werken en een mix van beiden culturen en ervaringen te gebruiken.
Het idee is om de opleiding op middelbare scholen te presenteren aan de groep studenten die in november examen doen. Dit is de groep die gaat kiezen voor een gerichte vakopleiding.
Ik maak een opzet voor het opnemen van verschillende interviews. Korte filmpjes waarin we een student aan het woord laten over de opleiding maar ook bijvoorbeeld de ervaringen van een juf die al langer werkzaam is. Het lijkt mij leuk om ook een paar kleintjes iets te laten zeggen, met toestemming van de ouders uiteraard.

Met Frenk heb ik het over een secundaire school voor Erick. Hij stelt de Edmund Rice School in Arusha voor.  Een school voor zowel jongens als meisjes, mogelijkheid voor dayschool of boarding en zij bieden form 1 tot form 6 aan. In Nederland is form 4 vergelijkbaar met de mavo, form 5 havo en form 6 vwo. Al  ligt het niveau hier wel lager. Na form 4 kun je naar College en een gerichte vakopleiding volgen, studeer je door dan volgt na form 6 de Universiteit.
Je hebt hier veel scholen voor enkel jongens of enkel meisjes, ik geef sterk de voorkeur aan een mixschool voor Erick. Frenk bied aan om binnenkort een kijkje te gaan nemen, dat lijkt mij super.

Ik bekijk de website van IBES en maak hier en daar aantekeningen voor eventuele aanpassingen.
Ook ga ik langs in de klas bij de groep studenten (helaas maar 6) die in september gestart zijn.
Zij zijn net bezig met een examen over het eerste boek.

Rond 5 loop ik terug naar huis. Ik kom Rosie tegen, zij woont ook bij Ruth, de tante van Erick.
Ze komt van school en loopt met een groepje meisjes. Zodra ze me herkent vliegt ze op me af.
Ik beloof haar maandag uit school langs te komen.
De avonden zijn rustig, om 19.00 uur is het donker. Ik geef de honden eten, maak voor mijzelf iets klaar, lees en schrijf wat en lig om half 10 in mijn mandje. Ik heb nu ook wifi, dat maakt het contact met Nederland makkelijker J

Weekend
Lekker rustig aan, heerlijk! In de middag ontmoet ik Mona bij Tanz Hands (http://www.rehabilitation-center-tanzania.org). Deze Duitse dame woont al enige tijd hier en werkt met disabled kinderen. Eén van haar taken is om de leraren op te leiden, teach the teachers. Zij doet dit vol overgave en het is altijd gezellig haar te zien.
Qua temperatuur is het hier te doen, het is zelfs bewolkt soms, en de eerste stortbui heb ik al meegemaakt. Toch voelt een opvlieger bij ca. 30 graden als Hot 2.0, haha
In de avond moet ik even op zoek naar Dolci, ze bivakeert bij Cornelia die hier ook woont.
Na een praatje ga ik terug en ben ik home alone, met de dogs, dat dan weer wel.
Zondag heb ik een date met Violet. We gaan met de dala naar River Trees, een heerlijke plek tussen het groen. We kletsen 100 minuten in een uur. Ik moet nog soort van opschieten om voor donker binnen te zijn..

Maandag 8 februari, de verjaardag van mijn (26) nichtje Mies en het begin van de werkweek.
Helaas kan ik niet meteen naar IBES want het giet. Ik start alvast op en wacht tot het droog wordt. Het maken van  to do lijstjes doe ik hier ook, zit blijkbaar in mijn systeem.
Ik ga met Gabriel aan de slag met het sport en spelprogramma voor de studenten. De 1e groep doet eind mei examen en ook deze onderdelen maken hiervan deel uit. Gabriel is degene die de lessen geeft en de examens afneemt, belangrijk dus dat hij er bij is. Bovendien is het gezellig en heeft hij goede input. Gabriel geeft Engelse les aan de studenten en zorgt net als Violet dat alles op orde is. Zij delen samen een kantoor.

Einde van de dag ga ik bij Ruth langs, de tante van Erick. De geit die zij verleden jaar hebben gekregen via een stichting is helaas overleden. In plaats van het hok staat er nu een buiten wc. Meer dan een hokje met plastic eromheen, zonder dak, is het niet. Het staat op instorten. Toch eens kijken of we daar iets aan kunnen doen.
Het leukste is om de kinderen te zien! Net als Erick zie ik ze ieder jaar. Jimmy zit in klas 5 en Winnifrieda in klas 3, zij zijn het broertje en zusje van Erick. Rosi, zit in klas 6 en is de dochter van Ruth. Alle drie gaan zij naar een public school, een uur lopen vanaf hun huis. Ben je te laat dan kun je erop rekenen dat je een goede tik krijgt….  Helaas is dit nog steeds de manier van straffen op veel scholen.
Behalve het aanschaffen van een uniform , boeken en schriften is het onderwijs gratis op een public school. De kinderen zijn van de straat maar daar is alles wel mee gezegd. Kwaliteit van de leerkrachten is niet voldoende, klassen van 50 tot 60 kinderen is normaal, alle lessen worden gegeven in de moedertaal ( Swahili), Engelse les is er sporadisch en activiteiten zoals sport en spel zijn er niet. Dan woont er nog een jongen bij Ruth, zijn naam is Emanuel, hij zit net als Erick op een boarding school. Hij komt  in de schoolvakanties thuis. Emanuel is opgenomen in het Happy Watoto project. Kun je je voorstellen dat dit gezin in een huisje woont van 3 bij 6 en dat ze het kunnen redden met elkaar! Zodra de kinderen thuis komen van school zoeken ze uit een hoopje kleding  hun “vrije tijdskleding”, vaak versleten of kapot.

Vol trots laten ze hun schriften zien en kan ik met ze communiceren omdat ze een paar woorden Engels spreken.  Dit is hun leven, ze klagen niet, gedragen zich voorbeeldig en zijn super blij met de paar knutselspulletjes die ik voor ze meeneem.
Ik ben me altijd weer bewust van het dubbele gevoel. Ik ben blij dat ik samen met de sponsors Erick op weg kan helpen door hem goed onderwijs te bieden, hij zal straks degene zijn die zijn familie financieel gaat ondersteunen. Aan de andere kant is het een hard gelach voor de andere kinderen, zij krijgen deze kans helaas niet, dat is best even slikken.
In de avond zijn er nieuwe geluiden, door de vele regen is de sloot naast het huis vol en heeft een leger kikkers bedacht dat zij hier kunnen bivakkeren. Om 6 uur in de ochtend was het finally rustig.

Op bezoek bij Erick! Op dinsdag ga ik naar de Dinka school, ik heb afgesproken met de heer Jessaya, de hoofdmeester. Het is een rit van 45 minuten waarvan de laatste paar kilometer rough road zijn.
Veel kinderen zijn hier boarders, de day kids worden gebracht met schoolbusjes. De school ligt op een  mooie plek in het groen. Ik bespreek een aantal dingen met meneer Jessaya, hij geeft wiskunde in class 7 en is erg tevreden over Erick. Ik vraag hem of het toegestaan is dat Erick een telefoon heeft, helaas mag dit niet. Thuis wel , maar daar heeft hij zonder elektriciteit weinig aan, ik kan hem niet blij maken met een dooie mus en besluit te wachten met het mobieltje.
Erick wordt uit zijn klas gehaald en komt nog net niet aanrennen. Krimp ik of groeit hij?  J, het zal wel een combi zijn. Hij is heel enthousiast en ook trots dat ik er ben. Dat is toch wel even een kippenvel momentje. Zijn Engels is perfect. Ik ben erg blij hem te zien. We praten een tijd en hij wil mij natuurlijk al zijn leraren en de klas laten zien. Iedereen is vol lof over hem!
We nemen door welke spulletjes hij nodig heeft, sportschoenen, toiletartikelen, nieuw muskietennet, dat soort zaken. Natuurlijk maken we ook nog even een foto samen.
Terug naar huis kan ik alleen maar denken aan hoe het begon, hoe ik hem tegenkwam in 2015 en meteen geraakt was door dat kleine mannetje, hoe ik hem in 2018 naar Dinka heb gebracht, en hoe geweldig hij het nu doet en zijn examenjaar in gaat. Zonder degene die hem ondersteunen was dit zeker niet haalbaar geweest. Thanks again my dear sponsors!

In de middag geef ik samen met Gabriel een puzzel les aan de studenten.  Met welk soort puzzel begin je op welke leeftijd, hoe help je de kinderen, hoe organiseer je dit in een klas met 20 kindjes van 3 jaar. … De studenten zijn enthousiast, we sleutel af met een vloerpuzzel die ze zelf in groepjes  maken. Het is geen overbodige info wanneer ik ze de tip geef met  de hoeken te beginnen ..

In de avond is er tijd voor het bijhouden van mijn contacten thuis. Het winterweer gaat mij niet geheel voorbij door de mooie foto’s die ik ontvang.

Woensdag 10 februari besteed ik mijn tijd aan het bekijken van de website van Ibes. Het aanbod is groot. Waar ligt de prioriteit? Met welke afdelingen kunnen we wat? Ik maak een overzicht zodat ik dit straks met Marion kan bespreken. Wellicht nieuwe foto’s hier en daar.
Ik ga vast aan de slag en maak foto’s van de kindjes buiten en leraren in de klas.
Tussendoor heb ik een praatje met Gabriel, hij komt uit een gezin van 4 kinderen. Hij is naar een public basisschool gegaan gevolgd door de secondary school. Door financieele hulp van zijn familie en een beurs heeft hij de Universiteit af kunnen ronden. Drie jaar geleden heeft hij gereageerd op de functie van leraar Engels en is aangenomen bij IBES.  Hij is nu 30 jaar en blij met zijn baan en de kans dat hij veel kan leren van Marion.

Violet is vandaag op bezoek bij de daycare locatie in Usa River, 15 minuten hiervandaan.
De studenten van de groep die in mei verleden jaar zijn gestart lopen nu stage voor een periode van 6 weken.  Violet beoordeeld 2 studenten die zelfstandig een les voorbereid hebben en dit uitvoeren in de klas. Ze doen het goed en krijgen een mooie beoordeling.
Voor deze groep volgt nog 1 week stage, daarna 6 weken studeren in de klas en dan examen.
Het intensieve jaar zit er dan op, daarna kunnen zij een goede start maken in de maatschappij.

Op de wandeling naar huis kom ik altijd mensen tegen. Nu ontmoet ik Juliana, een vrouw die mij in de ochtend altijd enthousiast gedag zegt. Ze heeft een klein eigen bedrijfje, ze herstelt kleding en maakt ook dingen op aanvraag. Aan een naaimachine, een stoel, stof en een klein pandje van 2 bij 2 heeft ze voldoende. De naaimachine staat buiten. Leuk om te zien dat deze vrouw zichzelf kan redden. 

De dag eindigt helaas niet zo goed, mijn beginnende hoofdpijn zet zich door in migraine waar ik tot de volgende ochtend zoet mee ben.

Donderdag
Late opstart deze morgen door hoofdpijn maar ook door de constante regen, het is hier gewoon fris haha. En dat durf ik te zeggen terwijl het in Nederland vriest .
Ik werk mijn blog bij en bekijken verschillende websites van projecten hier in de buurt. Kijk eens op http://www.watotofoundation.nl  en op  http://www.happywatoto.nl  (watoto is het Swahili woord voor kind). Mooie initiatieven!
In de middag loop ik nog even naar IBES en werk ik het planbord bij samen met Gabriel.
Terug naar huis koop ik lekker vers fruit bij één van de vele kraampjes.

En vandaag, vrijdag de 12e, is het alweer bijna weekend. Ik rommel een beetje in de ochtend en ga daarna op pad. Gabriel heeft de oude Iphone van Monique gekregen, uitdaging is om die aan de praat te krijgen, ik vrees dat dat niet gaat lukken zonder hulplijn….
Met teacher Mary neem ik een test filmpje op voor het werven van studenten. Leuk om te doen voor ons alle twee maar nog best lastig.

Ik kwam van de week onderstaand artikel tegen in de NRC, wellicht interessant om te lezen, al snap ik dat jullie nu natuurlijk liever op de schaats staan …
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/02/09/in-coronavrij-tanzania-ben-je-welkom-a4031156

Dit was het weer even voor nu. Blijf gezond en tot de volgende keer.
(vergeet niet de foto’s bij dit verhaal te bekijken)