Genieten 😀

Lieve volger, 

Daar ben ik weer even. In Nederland is er storm op komst en hier schijnt de zon, tja, soms zit het mee en soms zit het tegen. Dat geldt ook voor de mensen hier. Het leven is voor velen een struggle, schoolgeld moet voldaan worden, eten op een bord, iedere maand weer de huur.... En toch is er de vriendelijkheid, zijn er de lieve kinderen die verlegen naar je zwaaien en zie ik groepjes mensen op straat die lachen met elkaar. Een bijzonder land.

Het leven bevalt me hier goed. Ik vind het heel leuk om achter de schermen van Ibes mee te kijken en te werken. Het is een mooi bedrijf wat Marion hier heeft neergezet. Iedere dag maak ik even een praatje met de studenten. In mei is de 1e groep afgestudeerd en gaat het echte werk als daycare teacher beginnen. Voor deze meiden een stap naar onafhankelijkheid en een betere toekomst. Maar ook de mensen die in het restaurant werken, de beveiliging, de jongens van de werkplaats, schoonmakers en leraren hebben hier een mooie kans gekregen.

Afgelopen week was ik druk met planborden schrijven, blokpuzzels in orde maken, foto's voor de website maken en sportlessen voorbereiden. Maar de grootste uitdaging was toch het kantoortje van Violet en Gabriel. Ze zijn hier nog niet bij de letter 'O' van opruimen en organiseren beland😏.  Meehelpen doen ze wel graag en dan is het al snel een gezellige boel. Het is ook de week van het beoordelen van de trainees in de klas. Dit gebeurd op alle drie de locaties. Tijdens fieldwork zijn de studenten 6 weken in de klas, iedere periode wordt afgesloten  met een les die zij zelf geven. Leuk om te zien, de meisjes doen het prima, het niveau is hoog. Na afloop wordt de beoordeling besproken samen met de juf en de trainee. De glimlach is groot wanneer zij horen op de goede weg te zijn. 

De avonden zijn gezellig met buren op visite, een bezoekje aan River Trees (een Lodge hier in de buurt), spelletjes, de lekkere kookkunsten van Marion en de komst van vrienden van Marion en Dick.

Afgelopen weekend was het Kilimanjaro Trails Festival. Met 5 man sterk zijn we erheen gegaan. Gewapend met hamburgers, friet, bakplaten, tafels en slaapzakken. Een nieuw Festival georganiseerd op de Simba Farm, een prachtige locatie midden in de natuur, met runners en mountainbikers, heerlijk eten, live music, cocktails  en veel gezelligheid. En als er dan ook nog een tentje voor je klaar staat is het feest compleet😁. Ik denk dat de foto's een aardig beeld geven. Ik heb er in ieder geval van genoten! 

Anthonia, de manager van Mac. Ibes, was ook mee. Achter deze jongedame zit een verhaal, welke ik graag met jullie deel. Anthonia Martin Geay is 28 jaar en geboren in Karatu waar haar familie nog steeds woont. Op 17 jarige leeftijd is ze zwanger, ze zit dan in Form 3, vergelijkbaar met de 3e klas middelbare school. Ze moet echter van school, een zwanger meisje is een slecht voorbeeld voor de rest. Ze komt bij een organisatie terecht, United Children, bevalt van haar dochter Jacklin en krijgt de kans om een 1-jarige opleiding in de hotelbranche te volgen. Hierna werkt ze in een restaurant en lukt het haar met behulp van de organisatie een huisje te huren en voor haar dochter te zorgen. In 2018 komt ze bij Ibes terecht, hier leert ze veel in korte tijd en wordt ze manager. Dochter Jacklin is nu 10 jaar en gaat naar Green Valley  primary school, in de vakanties is ze bij haar moeder. Met kerst gaan ze naar Karatu, 3 uurtjes met de bus, en bezoeken ze familie. Anthonia heeft geluk gehad met support van een organisatie maar heeft zelf ook hard gewerkt om te zijn waar ze nu is. Ze woont vlakbij Ibes, samen met 2 andere werknemers. De papa van Jacklin is spoorloos. Ik leer tijdens het Festival een jonge meid kennen die hard werkt, blij is, en alles met 2 handen aanpakt. En die misschien ooit haar eigen bakkerij'tje heeft want bakken doet ze het liefst, vooral taarten.

Op dinsdag ga ik na schooltijd met Violet naar de markt. We hebben een missie, het kopen van de spullen voor Erick. Zonder Violet zou ik kansloos zijn. Zij weet waar we moeten zijn en pingelt ook nog eens af. De missie is al snel geslaagd. Op woensdagochtend vertrek ik samen met Marion naar de Dinka school, Ibes heeft ook daar een trainee die beoordeeld moet worden. Ik zoek Erick op, hij is heel blij met zijn spulletjes! Schoenen en slippers passen perfect en het extra t'shirt valt ook in de smaak. Op het kantoor regel ik zijn schooluniform, hij is klaar voor 2020😀. Ik besef me ineens dat het even zal duren voordat ik hem weer zie, maar tranen laten doe je niet als je 14 bent, laat staan 50 haha.  

Op vrijdag gaan Violet en ik weer op pad. Deze keer om eten te kopen voor auntie Ruth. Beladen met mais, bonen, suiker, olie en lekker ruikende zeep voor de meisjes, komen we aan. Geholpen door onze delivery boy met zijn karretje. Met deze voorraad gaan ze het de komende maand redden. Ik tel 40 euro neer, wat een schijntje is voor een gezin van 4. Het is het minste wat ik kan doen voor haar en ik weet dat ze het waardeert. Met de kids spreek ik af dat ze morgen mogen spelen bij Ibes. Natuurlijk zijn ze blij maar dubbel is het ook. Vooral voor Jimmy, zijn broer Erick krijgt een kans die hem niet gegeven wordt... Toch schikt hij zich en is hij blij voor zijn broer. Dan mag een stiekem traantje toch even wel.

En nu is het heerlijk weekend. Ik heb afgesproken met Mona, ben vanavond uitgenodigd voor een etentje en ga morgen naar Arusha nat. Park. En dat brengt mij weer bij de titel 👍! 

Enjoy your weekend. Liefs Sylvia.