Op de valreep

Lieve volger,

Bedankt voor jullie lieve en leuke reacties op mijn vorige verhaal!
Vlak voor mijn vertrek op 21 februari stuur ik jullie een update van mijn Tanzaniaanse leven hier.
De tijd vliegt, er is zoveel te doen en te zien. In Nederland waaiden  de pannen van de daken maar ook hier kan het flink tekeer gaan. Bij een tropische bui komt het letterlijk met bakken naar beneden. Voor de vele boeren, die net hun land klaar hebben voor de mais, is het een zegen.

Ik heb telefonisch contact gehad met Erick, dit kan gelukkig via zijn decaan. Het gaat goed met hem, de schooldagen zijn lang maar hij zit op een goede plek. Volgende week heeft hij zijn eerste examens. In april is hij 2 weken thuis voor de paasvakantie, dan is hij bij zijn familie.

Kilitrail 28 t/m 30 januari
Tijdens het schrijven van mijn vorige blog stond de Kilitrail voor de deur. Een weekend voor hardlopers en mountainbikers op de Simbafarm op de hellingen van de Kilimanjaro. Wij stonden daar met een foodstand. IBES heeft behalve opleidingen en daycare’s ook een fastfood restaurant. De hamburgers en frites zijn erg in trek op de trail. Op donderdag waren we druk met de voorbereiding. Van bestelbonnen tot wisselgeld, banners en kleedjes voor de tafels, alles werd afgevinkt. Caspar en Issa hadden een grote klus in de keuken met het klaarzetten van food en non-food. Bakplaten, frituur, stoelen, tafels, bakjes en zakjes, alles werd op vrijdagochtend ingeladen. Ook de shirts waren net op tijd binnen.
Na een kleine 2 uur kwamen we aan op de Simba farm en konden we de stand van 3 bij 3 in gaan richten. Om 2 uur ging de eerste burger over de toonbank 😊. Het was een heel gezellig en succesvol weekend! Hard gewerkt maar met zijn 4-en stond het team als een huis.

Ibes office
Op kantoor is het nooit saai, er is altijd wel iets te doen. Samen met Gabriel ben ik druk geweest om het aanbod van de spellen voor de kinderen opnieuw in te richten. We hebben het in- en outdoor games genoemd. Het is de bedoeling dat hetgeen Gabriel de studenten leert, door hen in praktijk gebracht wordt in de daycare klassen. Van puzzelen tot domino en stoelendans binnen naar tikkertje en estafette buiten. Voor de studenten is dit allemaal nieuw, behalve het spel moeten ze ook leren hoe je het
organiseert met 16 kleuters. Daarnaast moet ook het juiste materiaal in de klassen aanwezig zijn. IBES heeft 3 daycare’s, 9 klassen, dat is best een klus. De praktijklessen zijn het leukst, tikkertje spelen met 18 tot 22 jarige is gewoon fun!

Iedere 2 weken is er een teacher meeting. De hoofdjuffen van de locaties, Mary, Glaydes en Jennifer, komen dan samen met Sam en Marion. Alle drie de juffen komen uit de opleiding en hebben hun eigen klas. Daarnaast geven ze muziek en art lessen aan de studenten en zijn ze verantwoordelijk voor hun eigen locatie. De meiden maken lange dagen, de dag begint om 7 uur en eindigt rond half 6. Engelen geduld en altijd een lach voor de kleintjes, petje af voor deze toppers!

Tijdens het werk is er altijd tijd voor een praatje, is het niet met Frank dan wel met de staff van het restaurant of één van de trainees in de klas. Er hangt een leuke sfeer en ik denk dat we met elkaar, een mix van Europees en Tanzaniaans, iets moois neerzetten.

Shannon
Shannon komt uit Engeland en is vanaf oktober aan de slag als vrijwilliger, ze is 24. Ze geeft vooral les aan de studenten en helpt Sam met de voorbereiding van de lessen. Het is erg gezellig met haar. Omdat we allebei binnenkort teruggaan zijn we gaan lunchen bij River Trees. Leuk om haar naast het werk wat beter te leren kennen.

Tussendoor
Genoeg leuke dingen te beleven😊. Marion heeft Shannon en mij meegenomen naar Meru Lodge voor een etentje. Mooie plek, heerlijk gegeten, was een erg leuke avond. We zijn  wezen golfen, nou ja een balletje geslagen en daarna lekker een drankje gedaan. En we zijn op kraamvisite geweest bij Frank, hij heeft net een zoontje, Travis, gekregen. Leuk om zijn vrouw te ontmoeten en te zien hoe hij woont. En natuurlijk spelen we rummicub, drinken we een wijntje en doen we een potje badminton. Waarvan dat laatste steeds beter gaat, zowaar van de 15-1 stand af, haha. Tussendoor probeer ik contact met Nederland te houden door te bellen en te appen, schiet er weleens bij in moet ik eerlijk zeggen…

Op zaterdag 5 februari is Marion vertrokken. Op de 21e , wanneer ik vertrek, komt ze weer terug. Voor ruim 2 weken kon ik mijzelf grootgrondbezitter noemen, best een leuke status😉. Als verrassing heeft Marion mij diezelfde dag meegenomen naar Lemon Spa in Arusha. Was heerlijk!! Nagels gelakt, voet massage, hot stone massage. Zalig!

De kids en Ruth
Ik had de kids beloofd om hun school te bezoeken. Samen met Ruth ben ik er een keer in de ochtend heen gelopen, een wandeling van 45 minuten. De school, Imbaseni, is zoals ik had verwacht. Te veel kinderen, te weinig leraren, te weinig klassen, sober, geen bal geen voorleesboek, geen Engelse les… triest. Oke, ze zijn van de straat maar daar is alles mee gezegd. Een aantal jaren geleden heeft de overheid bedacht om basisonderwijs gratis aan te bieden. Best een goed plan maar helaas zijn ze vergeten om eerst het aantal scholen uit te breiden, te investeren in de lerarenopleiding en de materialen. Ook een cursus opvoedkunde is geen overbodige luxe. Toen we aankwamen waren de kinderen buiten, ons bezoek was niet aangekondigd en we waren duidelijk niet welkom. Helaas was ik getuige van de manier waarop ze kinderen op deze school straffen. Er zaten zo’n 30 kinderen op hun knieën op de steentjes. Eén leraar stond op een verhoging met een stokje in zijn hand te dreigen in Swahili. Wat de kinderen hadden gedaan weet ik niet maar schijnbaar vinden ze het nodig om de kinderen bang te maken, ook omdat ze geen andere manier kennen. Gelukkig konden we Jimmy, Rose en Winnifrida even zien, ik had het tenslotte beloofd. Vlak voordat wij naar huis wilde gaan werd mij vriendelijk verzocht de foto’s die ik had gemaakt te verwijderen. Verboden omdat het een overheidsgebouw betreft, of schamen ze zich… ik hoop het laatste. Ik heb de foto’s verwijderd maar niet uit mijn prullenbak 😉

Verleden week ben ik met de kinderen naar Usa market geweest, een 2e hands markt. Tijd om te shoppen. Niet alleen noodzakelijke dingen als schoolschoenen, schriften en zeep maar ook gewoon leuke dingen. Voetbalschoenen en sokken voor Jimmy, springtouw en kleding voor de meisjes. Afdingen is als blanke noodzakelijk, gelukkig was Jimmy mee hij is hier een kei in.

Zondag staat ons jaarlijkse uitje gepland, lekker naar de speeltuin en frites eten. Ook al worden ze nu groter, ze kijken hier echt naar uit.

Gabriel
Klein projectje opgezet met Gabriel. In zijn enthousiasme heeft hij zichzelf in de schulden gestoken. Lenen bij vrienden en familie is hier vrij normaal en dat kan binnen korte tijd flink oplopen.
Hij heeft zelf een kleine daycare opgestart voor de lokale kindjes uit de buurt, meer een opvang eigenlijk. Best een goed streven maar niet als je geen centen hebt om te investeren.
Zo heeft hij ook een aantal varkens, goede handel maar ook hiervoor is eerst geld nodig. Al met al zijn de schulden hoog. We hebben nu samen de boel in kaart gebracht, zijn salaris bekeken en zijn
eigen maandelijkse vaste lasten. Het begin is er. We zijn ook de mogelijkheid aan het bekijken om extra Engelse les te geven op zaterdag. Ik ga het op papier zetten en dan overdragen aan Marion. Uiteindelijk moet het goed komen.

Watoto Foundation
Al meerdere keren een bezoek beloofd, maar nu is het er eindelijk van gekomen. Samen met Noud, de oprichter van de Watoto (kind) stichting in 2003, heb ik het project bezocht. Hun missie is om jongens van de straat, tussen de 13 en 15 jaar een kans te geven om naar school te gaan en een ambacht te  leren. Met als doel het opbouwen van een zelfstandig bestaan. De jongens die hiervoor in aanmerking komen gaan eerst 3 maanden naar een drop-in centre in Arusha. Hier proberen social workers om het gedrag van de kinderen te verbeteren en te beginnen met lezen en schrijven en basis Engels. Maximaal 12 jongens kunnen hier verblijven. Sommige lopen weg, andere blijven en kunnen doorstromen naar Makumira, 20 km buiten Arusha town. Hier verblijven
52 jongens, er komen er iedere maand 2 bij vanuit het drop-in centre. Ze blijven 3 jaar intern, gaan alleen naar ‘huis’ met de kerst. Social workers gaan op zoek naar familie van de jongens en proberen ze te herenigen in deze periode.
In Makumira hebben ze een strak programma, in de ochtend in de klas in de middag de workshops. Er is een groot aanbod: metaal, lassen, timmeren, farming, auto- en fiets monteren en elektra. Ze krijgen de kans te ontdekken wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor het wassen van hun kleding en het schoonhouden van het terrein. Jongens die dat leuk vinden kunnen helpen met koken. De stichting kan bestaan door hulp van sponsoren, vooral uit Nederland. Maar daarnaast hebben ze ook een inkomen uit de verkoop van groente, mais en bonen die ze zelf verbouwen. Ze hebben kippen, varkens en vissen voor eigen verbruik maar ook voor de markt. Ze verkopen hun eigen meubelen die gemaakt worden in de workshop en zijn er inkomsten uit de Kiboko lodge. De Kiboko Lodge wordt gerund door voormalig straatkinderen onder begeleiding van managers, www.kibokolodge.nl

Alle jongens in Makumira doen na 3 jaar opleiding hun examen (groep 8 basisonderwijs) waarna zij een half jaar op stage gaan. Vaak kunnen ze daarna in het stagebedrijf blijven werken. Jongens met hoge resultaten gaan door naar het voortgezet onderwijs. Prachtig project!

Pangani – Capricorn
Ik had het geluk om uitgenodigd te worden door Noud en zijn gezin, Happy en zoon Ryan, om mee te gaan naar de kust. Heerlijk! Verleden week vrijdag vertrokken we om 6 uur in de ochtend, na een rit van 7 uur, inclusief pauze, kwamen we in de middag bij Capricorn Beach aan. Ca. 20 km van Pangani verwijderd. Basic maar prachtig, we staan nog net niet met onze voeten in de Indische Oceaan. Onderweg was er veel te zien en te leren. We reden langs de Pangani River, de langste rivier van Afrika, die loopt van Kilimanjaro tot aan Pangani. Ook kwamen we langs velden vol met Sisal. De tropische vezel sisal wordt gewonnen uit de bladeren van de Agave plant. Zodra de bladeren een lengte hebben van 110-150 cm worden ze afgesneden. Vervolgens wordt het sap uit de bladeren geperst waarna de vezels worden gedroogd. Het wordt gebruikt voor touw, matten, borstels maar ook voor vloerkleden.

We hebben een heerlijk relaxte tijd gehad. Iedere ochtend ontbijt aan het strand met vers fruit, koffie en toast met eieren😊. We hebben veel gewandeld, in de zee gezwommen, spelletjes gedaan, heerlijk gegeten en zelfs een poging om te vliegeren. Ondanks de goede wind is dat niet helemaal gelukt.
Naast Capricorn ligt Kigombe village, een vissersdorpje. Iedere ochtend voor zonsopgang gaan de kleine houten bootjes de zee op om te vissen op ansjovis, kleine visjes van ca. 5 cm lang. Om te zeilen gebruiken ze een simpel zeildoek, niets geen poespas aan het bootje. Later in de middag komen ze terug. De vrouwen brengen de emmers vol vis op het strand en vervolgens naar het dorp waar de vis gekookt wordt in grote bakken en daarna uitgestrooid en gedroogd. Soms komt er een kar met ezel aan te pas om te emmers te verplaatsen. De vis wordt vooral in Congo, Kenia, verkocht maar gaat ook naar Dar es Salaam. Daar waar de prijs het hoogst is.

Op het strand is van alles te beleven. Volledige kuddes koeien en geiten komen er langs. Maar ook zie je er een enkele local op de fiets. Naast schelpen vonden we er ook een karkas van een schildpad.
Een groot deel van de kust bestaat uit Mangroven. Mangrovenbossen kunnen zich vestigen langs lage en vlakke tropische kusten met warm zeewater en een niet te sterke golfslag. Ze komen alleen voor in kustgebieden met een getij. Echt apart om te zien.

Het topuitje van deze trip was ons zeiltochtje met een catamaran! Ik zal proberen het filmpje te plaatsen.
Op de laatste avond nog een tropische storm als afsluiter. Op dinsdagochtend vertrokken we richting huis. Onderweg nog langs een eco farm gegaan waar 3 jongens van de Watoto stichting werken. De jongens werken hier 2 jaar, hun salaris wordt gespaard, daarna krijgen ze 1 acre land en kunnen zij zelfstandig aan de slag. Begeleiding van deze jongens is noodzakelijk, ze komen uit een beschermde omgeving en moeten het nu zelf doen. Daar is discipline voor nodig. Ook al was het bloedheet op de farm het was leuk om te zien.

Het waren relaxte dagen in goed gezelschap, Ryan (4) is ook echt een schatje.

Back to business
En toen weer aan de slag… de laatste dagen. Nog even van alles haha.
Dingen afmaken maar ook tijd voor kleine cadeautjes, foto’s, nog een laatste les in de klas, een gezellige etentje bij de buren op de compound, afscheid van de juffies, de kindjes en alle andere.
Nog 2 dagen en dan terug naar Nederland. Tot snel!

Nilifurahia tena nchi hii nzuri – ik heb weer genoten van dit prachtige land!