Vaarwel Ifakara 😔

Lieve vrienden, 

Ik wil jullie niet shockeren op deze mooie zonnige dag maar het is helaas een feit dat ik, na een verblijf van een half jaar, Ifakara moet verlaten. Daar is natuurlijk wat aan vooraf gegaan....

Ontslag op school
Vandaag 5 weken geleden heb ik te horen gekregen (via sms) dat ik niet meer welkom op de school. Twee redenen zijn mij hiervoor gegeven. De 1e is dat Godlove en ik niet altijd door één deur kunnen, de 2e dat ik niet de juiste beslissingen neem voor de school. Dat kwam nogal rauw op mijn dak, ineens stond ik op straat! Ik was enorm teleurgesteld en verontwaardigd en later ook boos. 
De dag erna heb ik mijn reactie via de mail gestuurd:

Hereby my response to your reason for my resignation. You give two reasons.
1. We don’t get along all the time
You are right, we do not always get along. We did when I came here in January 2018 and we did in the beginning of my second visit starting in September 2018. I think the reason of not getting along after this period is mainly because of communication. If you start a project like this it is necessary to know who has which tasks and who is responsible for what. What do you expect from someone?
In addition, meetings are needed to manage things in the right direction.

2. I don’t trust your decisions that you made toward school
I am sorry to hear that you don’t trust decisions I made. If you want to improve the quality of the school decisions have to be made, ofcourse together with the staff. Not even one decision has been made without the knowlegde and approval of you or Lakia. I speak about decisions concerning matters like schoolfees, timeschedules, reports for pupils, salaries and contracts. 

I am very sorry that it has to end in this way. I came to Ifakara with the best intentions. 
I still strongly believe in this project and am convinced that we can build up the school in the right way together. It is unfortunate that it concerns a unilateral decision which is reported via an sms message. I have done my best to adapt, to be patient, to understand the people here in Ifakara. I have made mistakes and learned from them but always started again motivated.....

I wish you all the best.

Ik heb even tijd nodig gehad om dit een plekje te geven. Ik vond, en vind, het vooral erg jammer. We stonden aan het begin van een nieuw schooljaar en waren goed op weg met de voorbereidingen. In de kerstvakantie hebben Lara en ik al de bureau's, stoeltjes en tafeltjes voor de kinderen geverfd. De klassen zien er goed uit, de lunchplek is nu compleet, het kantoor heeft een plafond en 2 kasten, we hebben een waterpomp, elektriciteit en het schoolplein is nu mooi vlak. Er zijn nieuwe schoolboeken gekocht, we hebben een bankrekening kunnen openen voor de schoolfees, er is veel materiaal voor de kinderen. Dit alles was niet mogelijk geweest zonder hulp van de sponsors.
Ik ben ook blij dat het niet voor niets is geweest, al is het wel moeilijk om de reden te accepteren.

Ik kwam naar Ifakara met als hoofddoel om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Dit begint bij de leerkrachten, zij zijn degene die de leerlingen moeten begeleiden. Mijn taak is te zorgen voor een contract, zekerheid van een salaris, extra Engelse les, helpen bij lesschema's, zorgen voor lesmateriaal etc. Daarnaast is het ontvangen van het schoolgeld van essentieel belang. Enkel wanneer deze inkomsten gebruikt worden voor betaling van salarissen, kopen van eten en aanschaffen van schoolmateriaal kan de school blijven draaien.
Naar mijn mening heb ik niet de mogelijkheid gehad om deze taken goed uit te kunnen voeren. Ik denk dat ik te dichtbij ben gekomen, teveel bemoeienis wellicht, hulp wordt geaccepteerd maar tot op zekere hoogte..... Cultuurverschil, trots, zeg het maar ....

Plan B en workpermit
Het verkrijgen van mijn workpermit is vanaf dag 1 een issue geweest. Welke papieren zijn er nodig? Waar moet je zijn? Welk permit (klasse) heb je nodig? Zoveel vragen en zoveel verschillende antwoorden en helaas geen juiste info op websites. De werkgever is verantwoordelijk voor het regelen van de permit. Ik kan er kort over zijn, het is Godlove helaas niet gelukt dit te regelen in de bijna 5 maanden dat ik werkzaam was voor de school. Dat dit een constante bron van ergenis was zal je begrijpen.

Het geluk wilde dat Jacqueline, mijn Swahili juf, een NGO is gestart. Een organisatie zonder support van de overheid en zonder winstoogmerk.
Doel: De vrouwen in Ifakara vanaf 18 jaar en ouder helpen met een vervolgstudie en/of baan zodat zij een zelfstandig bestaan op kunnen bouwen. Bijvoorbeeld door vaardigheden te leren in de praktijk bij mensen die het vak al uitoefenen. Denk aan naaisters, bedienend personeel, winkels, administratie. Maar ook door het verzorgen van curcussen, Engelse taal, computerles. Een project dat in de kinderschoenen staat en iets compleet anders dan een basisschool maar zeker ook interesssant. Zo werd plan B geboren. Het was nu zaak zo snel mogelijk een workpermit te regelen via de NGO, mijn business visa verloopt op 2 maart en het was inmiddels begin februari.
Lang verhaal kort... het is niet gelukt. Twee keer naar het Ministerie van Labour geweest in Dodoma (9 uur met de bus enkele reis) om de papieren in te leveren. Post is helaas niet 100% te vertrouwen en even per mail versturen is (nog) niet mogelijk. In een korte tijd hebben we veel kantoren van binnen gezien, de immigratiedienst, TRA office (belastingkantoor), Ministerie van Labour. Na een ontvangstbewijs voor het inleveren van de papieren op 14 februari en de 'bijna' zekerheid dat alles nu echt in orde is gingen we weer terug naar Ifakara. Ik moet mijn credits uitspreken voor Jacqueline, altijd was zij daar om mij te helpen, het was ook een stuk gezelliger om samen te gaan!
Op zaterdag 24 februari verscheen er een lijst op de website van het ministerie (idd zowaar online 😉) waarin mijn naam werd vermeld onder het kopje Deferred (uitgesteld). Mijn diploma's hadden vertaald moeten worden bij een vertaalbureau in Tanzania en niet bij een erkend bureau in Nederland. Bovendien mist de stempel van de Nederlandse ambassade. Daarnaast hebben we geen certificate om aan te tonen dat we een non-profit organisatie zijn. Een brief met goedkeuring van de TRA bleek niet voldoende. Het verzoek om USD 500 extra te betalen viel dan ook verkeerd. En dan zakt de moed toch een beetje in je schoenen, hadden ze dit ons niet eerder kunnen vertellen? 

Afgelopen maandag hebben we de hele dag gebeld. Niemand kan of wil ons helpen. De Nederlandse ambassade in Tanzania verwijst mij vriendelijk naar de regels van de Tanzaniaanse overheid. Ministerie van Labour neemt geen genoegen met het inleveren van het certificaat zodra dit klaar is. Verlengen van mijn business visum is helaas niet mogelijk, niet legaal in ieder geval. Via via lukt het dan wel maar ben je ook meteen 600 dollar lichter. Bij Kenia de grens over en weer terug Tanzania in is ook niet toegestaan. Misschien heb ik de pech dat ze bezig zijn de regels aan te scherpen, wat op zich goed is voor Tanzania, maar op dit moment niet voor mij. 

Gister heb ik besloten terug te gaan, een beslissing met enige tijdsdruk omdat ik na 2 maart illegaal in Tanzania verblijf en een dikke prent moet betalen als ik later dan die datum vertrek. In mijn hoofd is het chaos, in mijn tekst waarschijnlijk ook 😊, but what can I say..... ik ga terug naar Nederland. Niet volgens plan maar het leven loopt niet altijd zoals we willen. Ik heb geen spijt van mijn tijd hier, ik heb veel leuke en lieve mensen leren kennen, een supertijd gehad met Lara, ik heb genoten van Ruaha NP, van de heerlijke weekenden met mijn Zwitserse vrienden, ik heb met veel plezier op de school gewerkt, was altijd weer blij met de aandacht van mijn kleine buurkindjes als ik thuis kwam, ik ben gaan houden van de mensen hier, van hun vriendelijkheid, hun way of live.... Maar het avontuur eindigt hier. Op 1 maart vlieg ik terug.
Ik heb geen plan C, we zien het wel. 

De mannen van Vrienden van Afrika zijn gister gearriveerd in Ifakara voor kennismaking met Godlove en een werkbezoek. Het feit dat de samenwerking tussen de school en mij is beeindigd staat los van het voortzetten van de sponsoring van het project. Het schooltje in het centrum is zo goed als klaar en ook in Ihanga wordt nog volop gewerkt. 

Grateful 😘
Ik ben oprecht dankbaar voor jullie steun! Voor jullie lieve woorden, leuke reacties, aandacht, face time gesprekken, telefoontjes, zelfs post.
Eén ding is mij weer duidelijk geworden, ik kan niet zonder mijn prachtige dochter, mijn lieve familie en vrienden.
Bedankt dat jullie er altijd zijn!

Ik ga me opmaken voor mijn afscheidrondje, hier en daar wat spulletjes brengen, mensen gedag zeggen en wellicht een traantje laten.
Morgenochtend vertrek ik met de bus naar Dar es Salaam. Nog één rough road ritje..... 

Lieve groet,
Sylvia
(ps. ik heb nog geen tel nr in Nederland, ben wel bereikbaar via de mail)