The last month of the schoolyear

Lieve volgers, vandaag schrijf ik mijn blog vanuit Tunduma. Een plaats op de grens van Zambia. 
Ik verblijf hier een aantal dagen met als missie mijn visum te verlengen. Mijn vorige visum was geldig t/m 2 december, om opnieuw een visum aan te vragen moet je een landgrens over. Maar laat ik eerst even een kleine maand terug gaan in de tijd met een inleidend stukje over het onderwijs.

Onderwijs in Tanzania 
In Tanzania begint de leerplicht met 7 jaar.  Het land kent een van de hoogste aantal inschrijvingen in Afrika voor de basisschool. In 2000 werden 59% van alle kinderen tussen de 7 en 13 jaar aangemeld, in 2011 was dit al 94%! Een enorme stijging die te danken is aan het feit dat de Tanzaniaanse overheid in 2001 het schoolgeld heeft afgeschaft en het basisonderwijs grotendeels gratis heeft gemaakt. Klinkt goed "gratis onderwijs" maar helaas is tijdens deze groei het aantal scholen, lokalen en leerkrachten ver achtergebleven. Lokalen puilen uit, 60 leerlingen per klas is eerder regel dan uitzondering. Er is een tekort aan bureautje's en lesmateriaal, vaak heeft enkel de leerkracht een lesboek.
De kwaliteit van het onderwijs op de staatsscholen is bedroevend laag. Leerkrachten werken voor een laag salaris, hebben nauwelijks binding met de kinderen en komen soms gewoon niet opdagen. Dat kinderen kilometers moeten lopen om uiteindelijk geen leraar aan te treffen gebeurt regelmatig. Vaak voldoen kinderen niet aan het niveau van de verplichte stof voor ze aan het examen deelnemen. De overheid voorziet in een Syllabus (waarin per vak en per jaar wordt omschreven welke stof de leerling moet beheersen) maar wijzigt deze regelmatig. Voor veel kinderen eindigt het onderwijs dan ook na de basisschool, amper 50% van de leerlingen stroomt door naar het secondair (middelbaar) onderwijs.

Het is de hoogste tijd dat de overheid geld en moeite in het onderwijs steekt. Afschaffen van het schoolgeld was een goed begin maar enkel in combinatie met waarborging van de kwaliteit. Hopelijk kan de huidige president zich vinden in de wijze woorden van Nelson Mandela;
"Education is the most powerful weapon which you can use to change the world"

Schoolbezoeken
Er zijn 5 English medium scholen in Ifakara. Dit zijn prive scholen waar alle vakken in de Engelse taal gegeven worden. Gratis onderwijs is hier niet aan orde, er wordt schoolgeld gevraagd om te voorzien in schoolmateriaal, eten en salarissen voor de staff. Men begint met het bouwen van 1 klaslokaal en breidt daarna verder uit. Vaak betalen ouders mee aan de gebouwen. Deze scholen worden niet ondersteund door de overheid.
Onze school is ook een English medium school, zowel nursery (4 t/m 6 jaar) als primary (vanaf 7 jaar). Eén van de belangrijkste zaken is zorgen voor goede leerkrachten. Dat dat een uitdaging is, met de achtergrond en opleiding van de leerkrachten, zal je niet verbazen. Hoog tijd voor Lara en mij om een kijkje te nemen bij andere scholen. 
Birgit School - op de fiets vertrekken we naar de Birgit school waar we een afspraak hebben met de headteacher. De school ligt buiten het centrum op een groot terrein, bestaat 4 jaar en heeft 320 leerlingen. We hebben een leuk gesprek waarin we een goed beeld krijgen van de manier waarop de school wordt gerund. Tijdens de rondleiding zien we grote lokalen met 35 - 50 leerlingen per klas. Het idee dat men hier werkt met kleinere klassen blijkt niet te kloppen. 
Later verteld de directeur ons dat school 'business' is en dat grote klassen nodig zijn om de salarissen te kunnen voldoen. Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Ik heb het naïeve idee dat je leerkracht wordt omdat je graag met kinderen werkt en ze iets wil leren, vanuit het hart zeg maar. Hier draait het, voor de meeste, puur om het salaris en zijn de kinderen bijzaak. Met een iets lager salaris, waarbij je wel in staat bent om je dagelijkse kosten te voldoen, kun je kleinere klassen maken en de kwaliteit van het onderwijs voor de kinderen verhogen. Ik heb maar niet gevraagd naar het salaris van de directeur, zijn auto en office waren in ieder geval impressive 😉. We zagen geen speelmateriaal voor buiten, zoals ballen of springtouwen, geen puzzels, geen spelletjes.
Dan besef ik weer hoe blij wij mogen zijn met iedereen die ons helpt aan deze "gratis" materialen en dat onze kinderen bevoorrecht zijn om hier gebruik van te kunnen maken. Het bezoek was leuk en leerzaam, het brengt ons dichterbij de vraag hoe wij het nu eigenlijk willen.

KingCollins School - de 2e school die wij bezoeken is iets verder weg, toch besluiten we op de fiets te gaan. De afspraak staat om 13.00 uur, op bijna het heetst van de dag. Met richtingsgevoel nul in 2-voud gaat het natuurlijk mis 😁.  We fietsen zo'n 8 kilometer om en komen uiteindelijk om 14.00 uur aan.
Maar het bezoek blijkt de moeite waard! Naomi staat aan het roer van deze school met ook hier ca. 300 leerlingen. De school is vernoemd naar haar 2 zonen, King en Collin, en draait alweer 10 jaar. Ze verteld ons over de struggle in het begin, over leraren uit Kenia, over de attitude van leerkrachten. Vooral dat laatste is iets waar wij zelf dagelijks mee geconfronteerd worden. Beter een gemotiveerde leerkracht dan iemand met een hoge cijfers op het diploma. Wij delen deze mening. Alhoewel het niet helemaal aan de mensen hier te wijten is, zij weten immers niet beter, denk ik toch ook dat het tijd wordt om aan te haken. Zeker als je, als leerkracht, de mogelijkheid krijgt om te leren van onze ervaringen en knowledge. De truc is om de mensen hier in hun waarde te laten en ze toch iets te leren. Na een uitnodiging om een workshop bij te wonen in januari en een fotosessie met de directrice vertrekken we.

Lopende zaken op school
We blijven druk met het innen van de laatste schoolfees. Briefjes aan ouders, telefoontjes, kindertjes die naar huis gestuurd worden. Niet leuk en ook tijdrovend. Ik kijk uit naar januari waarin we starten met de bank betalingen. 
We maken testen voor de annual exams, voor de kleintjes doen we dit vooral mondeling en voor de primary leerlingen schriftelijk. Het is veel werk maar zal ons een goed beeld geven van hun niveau. Sommige kinderen blijven zitten vanwege hun niveau, vaak in combinatie met hun jonge leeftijd. Het is nogal een rommeltje wat dat aangaat, we kunnen het nu een beetje rechttrekken. We voeren gesprekken met de ouders en leerlingen die dit betreft.
Er worden heel wat lijstjes gemaakt :)  , welke boeken zijn nodig voor 2019, welke materialen, wat moet er qua constructie werk nog gedaan worden, wie komt er in welke klas. We geven de leerlingen een aanmeldingsformulier mee voor het nieuwe jaar. Hiermee hopen we een beetje vast te kunnen stellen met hoeveel leerlingen we starten op 7 januari. Het is hier niet de gewoonte om dat vooraf te doen maar het lijkt ons noodzakelijk om met name het aantal leerkrachten te bepalen. We voeren gesprekken met leerkrachten naar aanleiding van de evaluatie in de klas. 
Godlove is druk met de registratie van de school, welke inmiddels het district level heeft bereikt. De volgende stap is om de aanvraag in Dodoma te krijgen waarna het uiteindelijk bij de educational officer terecht komt om te tekenen. Tijdens een meeting met Lakia en Godlove blijkt dat iedereen zo zijn eigen prioriteiten heeft, dat is prima zolang het doel maar het hetzelfde is.
Resultaten van de tests worden verzameld en rapporten gemaakt. Woensdag 5 dec. is de laatste schooldag. In de ochtend is het plan om wat creatieve dingetjes te doen en te spelen. Daarna volgt het officiele gedeelte met de rapport uitreiking en een performance voor en door de kinderen.
Op maandag 7 januari start het nieuwe schooljaar.

Swahili les 
Tja, wat zal ik zeggen. Het vlot niet zo erg. Ik begin al aardig goed te worden in het verzinnen van excuses hiervoor, te druk, leeftijd, geen discipline, te duur...
Ik laat het even voor wat het is. Misschien toch gewoon zelfstudie, boekje mee en zinnetjes opschrijven. We zien wel.

Trip Ruaha en bezoek in 2019
Lara en Philip hebben mij uitgenodigd om mee te gaan op safari naar Ruaha national Park! Samen met Sally, een volunteer in het ziekenhuis.
Heel gaaf!! Ik moest er even over nadenken ook al gaan we low-budget. Mijn moeder zei: Doen! het nadenken was snel over. We gaan 2 dagen naar Iringa en daarna door naar Ruaha, oudjaar vieren we daar. Heel veel zin in! Nog meer leuke dingen......... in maart krijg ik bezoek van Herbert, hij komt als vrijwilliger en vriend een maandje helpen. Gezellig! En Gep heeft het plan om rond 20 april voor twee weken hierheen te komen. Yeahhhhh!😊

Fem 19 jaar! 🎈
En daar zit ik dan, zo ver weg, en dan wordt mijn lieve dochter 19 jaar. Ik ben trots op jou lieve meid, altijd! 
Op 18 november hebben we op jouw verjaardag geproost met limocello (thx Miran). 

Erick
Ook ben ik trots op "ons" sponsorkind Erick. Hij heeft net examen gedaan voor de 4e klas. De uitslag volgt spoedig maar ik ben er van overtuigd dat hij het prima heeft gedaan. Nu ik hier dagelijks te maken heb met het niveau van het onderwijs ben ik zo blij dat wij hem deze kans kunnen geven.

Teachers
Iedere vrijdag hebben we teachermeeting. In deze meeting proberen we de leraren te betrekken bij alle zaken die de school aangaan. Ze zijn niet gewend om inspraak te hebben terwijl dat wel heel belangrijk is. We moeten het tenslotte met elkaar doen. De Engelse taal is voor sommige leraren een probleem. Dit maakt het extra lastig, het is wel handig als ze begrijpen wat je zegt. We hebben nu een aardig beeld van iedereen. Op het moment werken we met 3 nursery leraren en 3 voor de primary klassen. De primary klassen tellen op het moment maar 30 leerlingen waardoor de klassen eigenlijk te klein zijn. In 2019 moeten we samenvoegen. De vraag is alleen welke leerkracht voor een combi klas kan staan. In Nederland geven basisschool leraren alle vakken, hier zijn ze gespecialiseerd en geven er hooguit 3. Vaak ontbreekt wiskunde (rekenen) en Engels en dat zijn nu net 2 belangrijke vakken. We moeten bekijken wie we willen houden en voor welk salaris. Het wordt nog een klusje om het juiste team te vormen met de beschikbare schoolfees, maar ik ben ervan overtuigd dat het lukt. Parttime leraren zou een optie kunnen zijn. Half december moeten we rond zijn dan kunnen de leraren goed voorbereid aan het nieuwe jaar beginnen.

De DHL story  🎁
En met recht een story :) Mocht je denken dat het eenvoudig is om een doos van 10 kg van Nederland naar Ifakara te sturen dan heb je het mis. Van mijn (oud) collega's bij Archeon mocht ik en doos vullen met spullen die zij dan op zouden sturen. Aangezien ik een last minute pakker ben wist ik niet meer precies wat er in de doos zat. Wel ongeveer.. kinderspul, Engelse boekjes, tandenborstels, spelletje etc.  Als je het formulier invult voor de douane wordt je geacht precies te weten wat er in de doos (die dan al dicht is) zit, ook alles apart qua gewicht (wat een gedoe he Ies). Maar goed, uiteindelijk was het onderweg van Amsterdam naar Dar es Salaam. Ik ontving een bericht om duty (invoerrechten) te betalen en mijn TIN nummer door te geven. TIN staat voor Tax Indentification Number. Na 2 weken !!! app, mail en bel contact te hebben gehad met DHL wisten ze mij uiteindelijk te melden dat ik een TIN number aan moet vragen bij de TRA (Tanzania Revenue Authority), oftewel het belastingkantoor. Dat zou dan persoonlijk moeten. Inmiddels ben ik erachter dat het ook online kan. Wel sturen ze mij iedere dag een bericht dat ik per dag/ per kg 243 shilling moet betalen omdat ze het pakket daar voor je bewaren. Door de drukte op school en mijn visumverlenging is het even blijven liggen. Maar die doos zal er komen haha, wordt vervolgd....

Workpermit
Ook het verhaal van mijn workpermit is er zo één. Wellicht verkeerd begonnen met de onjuiste info. Eerst een resident permit en dan een work permit dacht ik. Helaas weet ik nu dat dat niet klopt en is het andersom. Het proces loopt nu. Ik heb online een application form ingevuld en inmiddels een nummer ontvangen. Of ik meteen even USD 1.000 over wilde maken. Een work permit voor een volunteer kost 1.000 dollar en is 2 jaar geldig, daar was ik van op de hoogte. Toch lijkt het mij verstandig eerst alle papieren bij elkaar te hebben, vervolgens naar het kantoor in Dodoma te gaan (488 km - 8 uur op de Afrikaans weg), en dan te betalen. Zonder betaling kijken ze er nog niet eens naar en dat is wel een dingetje want niemand garandeert mij dat de aanvraag wordt goedgekeurd. Onder "alle" papieren vallen ook mijn diploma's, laat ik die nu net niet mee hebben. Hulp van mijn mama ingeschakeld, ergens in 1 van de dozen bij haar thuis zou een mapje moeten zitten met mijn belangrijke papieren van een halve eeuw terug😉. En ja hoor ! Gevonden!  Bedankt mam. Inmiddels gescand en nu klaar om te laten vertalen in Engels bij een officieel bureau. Poeh, poeh.... je moet er wat voor over hebben.
Nog even een CV maken (hoe gaat dat ook alweer) en dan alle andere papieren vanuit school erbij. Ook dit proces loopt en wordt vervolgd...

En dan tot slot..... mijn visum
En nu ben ik dan hier in Tunduma op dinsdag 4 december. De vrijdag ervoor vertrokken met de TAZARA express vanuit Ifakara. First class geboekt voor 40.00 shilling, ca. 16,- euro. Daarvoor kun je een reis maken van 18 uur en slapen in een cabin. Ook kun je eten en drinken aan boord. Een kleine vertraging van 5 uur maar de ervaring zeker waard en veiliger dan de bus. De TAZARA, Tanzania Zambia Railway, is een spoorlijn tussen Dar es Salaam en Kapri Mposhi. Het traject is 1860 km lang en duurt 48 uur. Om politieke redenen werd de spoorlijn gefinancierd en aangelegd tussen 1970 en 1975 door de Volksrepubliek China. De trein rijdt tweemaal per week. Deze reis was nodig om mijn visum te verlengen, om dit te kunnen doen moet je een landgrens over en koos ik voor Zambia. Eenmaal in de trein bleek er een overboeking te zijn, om 4 uur in de nacht kon ik naar de cabin die ik geboekt had. De reis was leuk, ik ontmoette er iemand uit Amsterdam en een Zambiaanse dame. Om 22.00 uur de volgende dag kwam ik in Tunduma aan. Klein stationnetje waar al snel iemand bereid was mij naar het hotel te brengen dat ik had geboekt. Met een compleet gezin op de achterbank vertrokken we. Een klein ritje van 10 minuten. Bij het hotel bleek er geen boeking te zijn maar na wat heen en weer gebel was het toch in orde en kon ik gaan slapen. Ik had de zondag uitgetrokken om de boel te regelen, ik weet inmiddels dat dat even kan duren hier 😃. Gelukkig zijn de border kantoren voor beide landen op 10 minuten lopen afstand. Eerst een stempel in mijn paspoort om Tanzania uit te gaan, vervolgens een toeristenvisum aanschaffen voor Zambia a 50 USD. Dan naar de andere kant van de straat waar het borderkantoor van Tanzania zich bevindt. Hier krijg ik een stempel om Zambia weer uit te gaan (bizar eigenlijk, ik ben het land met 1 voet in geweest). Daarna een aanvraag voor een nieuw toeristenvisum van 3 maanden voor Tanzania. Dat ging echter niet door, na een vragenvuur van 1 op 1 was het duidelijk dat ik al aan het werk was op de school en dat ik een businessvisum nodig heb a 250 USD. Het feit dat ik het proces voor mijn workpermit al gestart ben deed er niet toe. Nou ja, het is wat het is. Om 21.00 uur werd ik gebeld dat mijn business klaar ligt en dat ik het op kon halen. Missie geslaagd! Nu hopen dat mijn workpermit binnen 3 maanden geregeld is.

Morgen vertrek ik met de trein terug. Jammer genoeg mis ik de laatste schooldag en zie ik de kinderen pas 7 januari weer. Gelukkig is Lara er en heeft zij samen met Lakia alles op orde gebracht voor morgen. Heel blij mee!

Asante sana Rafiki! (thank you my friends)
En dan echt tot slot.... bedankt lieve vrienden voor jullie reacties op mijn blog, voor de lieve app-berichtjes, de telefoon gesprekken, post en mailtjes. 
Het is heel fijn om een achterban te hebben 😘